«»
barsten in haar huid
Kristalglas
vertroebelt
tot Melkglas
ondoorgrondelijk
wie haar lijmen wil
zal haar slechts
verder scheuren
ze wil lijm
in eigen handen
maar splijt zich slechts
aan eigen scherven
tot er niets rest
dan splinters
en die eeuwig
prikkende pijn
van glasvezels
op je geweten
Het Glazen Meizje
de wind zuchtbarsten in haar huid
Kristalglas
vertroebelt
tot Melkglas
ondoorgrondelijk
wie haar lijmen wil
zal haar slechts
verder scheuren
ze wil lijm
in eigen handen
maar splijt zich slechts
aan eigen scherven
tot er niets rest
dan splinters
en die eeuwig
prikkende pijn
van glasvezels
op je geweten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 14-08-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Puella ParvaActief sinds: 13-08-2017Informatie bij het gedicht:
Dit is zeker niet mijn beste werk, maar toch voelde ik me er goed genoeg over om het te plaatsen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het Glazen Meizje’ van Puella Parva zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen