Het Glazen Meizje
de wind zucht
barsten in haar huid
Kristalglas
vertroebelt
tot Melkglas
ondoorgrondelijk
wie haar lijmen wil
zal haar slechts
verder scheuren
ze wil lijm
in eigen handen
maar splijt zich slechts
aan eigen scherven
tot er niets rest
dan splinters
en die eeuwig
prikkende pijn
van glasvezels
op je geweten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-08-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Puella Parva (Actief sinds: 13-08-2017)
Informatie bij het gedicht
Dit is zeker niet mijn beste werk, maar toch voelde ik me er goed genoeg over om het te plaatsen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het Glazen Meizje’ van Puella Parva zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.