Bodemloos bedroefd
Die vrouw waar ik ooit zo heel lang naast woonde
Er is nog altijd die vriendschap
Zij blijft, heel hoog bejaard, maar naaste familie
verliezen...
Kort maar kon zij met me praten, nog altijd niet
brák.
Ik weet niet veel meer tot troost te zeggen dan dat
ik met haar meeleef
Je wenst dit geen mens toe en zéker niet als je zó
oud moet worden.
Beleefd bedankt zij me voor de belangstelling en te
weinig dat ik haar meegeef.
Dakoyria, 2017.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-07-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bodemloos bedroefd’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.