Verdrongen verdriet

Gertjan van der Kraan

Verdrongen verdriet

Je probeert steeds groot te zijn
Maar het doet weer zo’n pijn
Het is moeilijk mee om te gaan
Om als kind de reden verstaan
Waarom je ouders gingen scheiden
In stilte begint dan jouw lijden
Waarom moest het toen zo gaan
Gaat je vader bij jullie vandaan
Woont hij sindsdien bij die vrouw
Reageert hij sindsdien zo lauw

Je draagt het in je leven mee
Boos en dan weer heel gedwee
Een diep verdrongen stil verdriet
Als een lang vergeten levenslied
Dan het bericht; hij is niet meer
Ondanks alles doet het toch zeer
Begrijpen doe je het nog niet
Je onbegrijpelijk stille verdriet
Maar het begin van je ontstaan
Is nu echt voorgoed bij je vandaan