INLOGGEN
«»

Verdrongen verdriet

Verdrongen verdriet

Je probeert steeds groot te zijn
Maar het doet weer zo’n pijn
Het is moeilijk mee om te gaan
Om als kind de reden verstaan
Waarom je ouders gingen scheiden
In stilte begint dan jouw lijden
Waarom moest het toen zo gaan
Gaat je vader bij jullie vandaan
Woont hij sindsdien bij die vrouw
Reageert hij sindsdien zo lauw

Je draagt het in je leven mee
Boos en dan weer heel gedwee
Een diep verdrongen stil verdriet
Als een lang vergeten levenslied
Dan het bericht; hij is niet meer
Ondanks alles doet het toch zeer
Begrijpen doe je het nog niet
Je onbegrijpelijk stille verdriet
Maar het begin van je ontstaan
Is nu echt voorgoed bij je vandaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-05-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Gertjan van der Kraan
Actief sinds: 31-10-2014Informatie bij het gedicht:

Een scheiding kan jaren onbewust doorknagen bij kinderen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verdrongen verdriet’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.