Ver verleden

Jose van Rosmalen

Ik lees de brieven, de teksten van toen
proef wat ze nu met mij doen

Ik zag nog geen menselijk kwaad
en zie nu het klopt niet al wat er staat

Woorden liepen er vast als een wiel
draaiend in de motor van mijn ziel

De zuurstof werd langzaam vervuild
klemmend in mijn keel die zachtjes huilt

Het zijn de beelden, de gestalten van weleer
ze zijn er nog en toch ook niet meer.