Spijtgevoel

Dakoyria

Een vrijwel niet te stillen verdriet om wat ik
als moeder niet kón
Te vaak onbewust kwaad berokkenend,
wat je echt niet zomaar verzon!

Het nooit aflatende schuldgevoel dat ik niet
heel veel wijzer was...
Kind met mijn kind in veel te negatieve zin,
het gaf er totaal geen pas.

En nú dan met lege handen staan, het lijkt
wel voor altijd
Hoop is zo lang vervlogen al, wat blijft is de
voortdurende spijt.

Dakoyria,.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 18-12-2016

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Spijtgevoel’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.