verdriet
Verdriet
De hete tranen lopen over mijn wangen.
Ze worden door mijn zakdoek opgevangen.
Ik wrijf mijn ogen rood.
De tranenvloed blijft maar komen.
Ik wil het tegenhouden, maar de dam is stuk.
Gebroken van binnen.
Ik had een ander gedacht van beminnen.
Het doet verdomd pijn,
om met verdriet alleen te zijn.
Ik houd het voor mij,
misschien keert nog het tij.
Hoewel er geen wind is,
botsen de tranen tegen mijn ogen
met volle kracht worden ze omgebogen,
tot ze aan lager wal geraken.
De emmer van het gemoed is tot op het randje gevuld.
Zien wat er gaat gebeuren, ik heb geduld.
Claire Vanfleteren ©
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Claire Vanfleteren (Actief sinds: 11-01-2014)
Informatie bij het gedicht
liefde kan veel pijn doen
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verdriet’ van Claire Vanfleteren zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.