«»
De hete tranen lopen over mijn wangen.
Ze worden door mijn zakdoek opgevangen.
Ik wrijf mijn ogen rood.
De tranenvloed blijft maar komen.
Ik wil het tegenhouden, maar de dam is stuk.
Gebroken van binnen.
Ik had een ander gedacht van beminnen.
Het doet verdomd pijn,
om met verdriet alleen te zijn.
Ik houd het voor mij,
misschien keert nog het tij.
Hoewel er geen wind is,
botsen de tranen tegen mijn ogen
met volle kracht worden ze omgebogen,
tot ze aan lager wal geraken.
De emmer van het gemoed is tot op het randje gevuld.
Zien wat er gaat gebeuren, ik heb geduld.
Claire Vanfleteren ©
verdriet
VerdrietDe hete tranen lopen over mijn wangen.
Ze worden door mijn zakdoek opgevangen.
Ik wrijf mijn ogen rood.
De tranenvloed blijft maar komen.
Ik wil het tegenhouden, maar de dam is stuk.
Gebroken van binnen.
Ik had een ander gedacht van beminnen.
Het doet verdomd pijn,
om met verdriet alleen te zijn.
Ik houd het voor mij,
misschien keert nog het tij.
Hoewel er geen wind is,
botsen de tranen tegen mijn ogen
met volle kracht worden ze omgebogen,
tot ze aan lager wal geraken.
De emmer van het gemoed is tot op het randje gevuld.
Zien wat er gaat gebeuren, ik heb geduld.
Claire Vanfleteren ©
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 20-04-2016
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Claire VanfleterenActief sinds: 11-01-2014Informatie bij het gedicht:
liefde kan veel pijn doen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verdriet’ van Claire Vanfleteren zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen