«»
Dan denk ik mijn leven heeft zo geen nut.
Het liefs zoek ik dan iets met een scherpe punt.
Waar je jezelf mee snijden kunt.
Ik weet ik moet het niet doen maar de verlang is soms zo groot.
Het lijkt dan of ik mezelf niet kan besturen het klinkt vast idioot.
Maar toch alsof iemand anders dat doet.
En de reden is alleen maar omdat ik niet kan praten ter wel dat wel moet.
Ook al wil ik het wel ik kan het niet.
En er is iets wat niemand ziet, ik heb verdriet.
Verdriet om mijn opa’s en oma die dood zijn.
Het verlies doet mij pijn.
Ik mis vooral mijn opa van mijn vaders kant.
Ik lijk misschien wel tevreden aan de buitenkant.
Maar van binnen is dat het tegendeel.
Ik mis hem zo veel.
Maar er is niemand waar mee ik mijn gevoelens deel.
Ik mis de leuke dingen die ik met hem deed.
Dat ik met hem op de fiets door het bos reed.
We hebben leuken dingen gedaan.
De herinneringen blijven bestaan.
Maar mijn opa is weg.
En ik wil nog steeds uitleg.
Wat heeft hij misdaan?
Waarom moest hij gaan?
Waarom heeft hij kanker gekregen?
Waarom kon de gemo de kanker nou niet wegvegen?
Hij zorgden goed voor ons allemaal.
Hij was echt speciaal.
Wees niet verdrietig ik heb een mooi en rijk leven gehad zei die vlak voor zijn dood.
Toen die dat zei was er al een traan die bijna in oog mijn schoot.
Die opdracht was en is voor mijn niet mogelijk.
Nee onmogelijk.
Als iemand sterft waar je veel omgeeft moet je wel huilen.
Nu zet ik een masker op om me achter me te verschuilen.
Een masker die vrolijk is en zal blijven.
Nee, ik ben nu aan het overdrijven.
Op school lach ik maar ’s avonds in bed.
Als ik mijn masker af zet.
Komen de tranen.
Van ruzies sterfgevallen en het gevoel van onnodig zijn.
Ik haat het om te huilen nee ik vind het niet fijn.
Onzichtbaar verdriet bestaat.
Soms voel ik me ontzetten prut.Dan denk ik mijn leven heeft zo geen nut.
Het liefs zoek ik dan iets met een scherpe punt.
Waar je jezelf mee snijden kunt.
Ik weet ik moet het niet doen maar de verlang is soms zo groot.
Het lijkt dan of ik mezelf niet kan besturen het klinkt vast idioot.
Maar toch alsof iemand anders dat doet.
En de reden is alleen maar omdat ik niet kan praten ter wel dat wel moet.
Ook al wil ik het wel ik kan het niet.
En er is iets wat niemand ziet, ik heb verdriet.
Verdriet om mijn opa’s en oma die dood zijn.
Het verlies doet mij pijn.
Ik mis vooral mijn opa van mijn vaders kant.
Ik lijk misschien wel tevreden aan de buitenkant.
Maar van binnen is dat het tegendeel.
Ik mis hem zo veel.
Maar er is niemand waar mee ik mijn gevoelens deel.
Ik mis de leuke dingen die ik met hem deed.
Dat ik met hem op de fiets door het bos reed.
We hebben leuken dingen gedaan.
De herinneringen blijven bestaan.
Maar mijn opa is weg.
En ik wil nog steeds uitleg.
Wat heeft hij misdaan?
Waarom moest hij gaan?
Waarom heeft hij kanker gekregen?
Waarom kon de gemo de kanker nou niet wegvegen?
Hij zorgden goed voor ons allemaal.
Hij was echt speciaal.
Wees niet verdrietig ik heb een mooi en rijk leven gehad zei die vlak voor zijn dood.
Toen die dat zei was er al een traan die bijna in oog mijn schoot.
Die opdracht was en is voor mijn niet mogelijk.
Nee onmogelijk.
Als iemand sterft waar je veel omgeeft moet je wel huilen.
Nu zet ik een masker op om me achter me te verschuilen.
Een masker die vrolijk is en zal blijven.
Nee, ik ben nu aan het overdrijven.
Op school lach ik maar ’s avonds in bed.
Als ik mijn masker af zet.
Komen de tranen.
Van ruzies sterfgevallen en het gevoel van onnodig zijn.
Ik haat het om te huilen nee ik vind het niet fijn.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 31-07-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
LisaActief sinds: 31-07-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Onzichtbaar verdriet bestaat.’ van Lisa zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen