Een zee van verdriet
ik raak
ze niet aan
laat hen maar gaan
vlucht
voordat hun emoties
mij overspoelen
heb me
afgesloten voor
lucht uit de goten
geen vragende blikken
die in gevoelens stikken
zonder te slikken
ben een schim
die niemand meer ziet
eiland in een zee van verdriet
het geven is op
de bronnen verdroogd
buig langzaam mijn moede hoofd
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een zee van verdriet’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.