INLOGGEN
«»

in een stenig land

ik heb de rots gebroken
mijn eigen jeugd gewroken
ben mild geworden
in een stenig land
alles met de blote hand

verwond bij het splijten
mijn armen laten openrijten
aan de scherpte van het puin
maar alles is nu eindelijk weg
het zicht is vrij en ruim

nog groeit er niets
uit zaden die op een
later leven wachten
in blakerende zon en
diepvrieskoude nachten

ik zal de grond
besproeien met verdriet
die oceaan van tranen die
opgehouden werd laat ik
nu stromen, vergeten doe ik niet

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in een stenig land’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.