Zij brengt stilte mee

wil melker

zij brengt stilte mee


zij brengt
stilte mee
in haar verschijnen

een gereserveerdheid
waarin de lach langzaam
lijkt te verdwijnen

de causerieën over
allerhande en niemandallen
verzanden al snel

men kijkt verbaasd
als zij kordaat
de kring in gaat

aandacht vraagt
met ogen die iets
spectaculairs beloven

haar zachte stem
boeit van begin tot end
als zij opent in verhalen

een bloem die slechts
kortdurend bloeide
na een totaal mislukte groei

zij is weggegaan
heeft ons de stilte van haar leven
ter overdenking meegegeven