gevangen in versleten harnas

Zomaar-Iemand

mijn verhalen liggen
op het puntje van mijn tong
de zorgen die me elke glimlach ontnemen

bij de aanblik van jou
ben ik ze kwijt
mijn tong verloren

ik stuit op de imposante muur
die me altijd beschermde
maar overbodig geworden is

ik sla ertegen, hij wil niet breken
roepen heeft geen zin
niemand ziet me staan

gevangen in versleten harnas
gedragen in een jeugdige oorlog
te krap om nu nog uit te kruipen

ik moet het je allemaal vertellen
ik moet mijn zorgen delen
heb beloofd om te vertrouwen

maar mijn zwijgen schrikt je af
en ik wil jouw aandacht zo graag
maar je bent al weggelopen