raad me

Zomaar-Iemand

 vrees me
 zonder angsten
 zoals ik jou vrees
 gevreesd word
 ik ben niet bang
 vrees me toch

 breek me
 met je blote handen
 pak me vast
 maar raak me niet aan
 ik lijm me wel weer en
 verberg de scheuren

 verwoest me
 zoals ik mezelf verwoest
 vuur in impotentie
 ik kan de hele wereld aan
 maar verlies mijn spel
 ik heel mezelf

 verlies me
 in onhandige dialogen
 aan de kant van de weg
 de trein gemist, verlies me
 wanneer ik me verstop
 ik ren je achterna

 vergeet me
 mijn weergaloos vermogen
 in verwrongen wegen
 van heimelijk verzwegen smeekbedes
 tot onvergane trots gedoemd
 ik ben mijn eigen paradox

 vind me
 je zult me nooit vinden
 waar mensen existeren
 noch in verlaten vergetelheid
 ik verberg me in jouw hoofd
 ik vind jou eerst

 hou me
 waar geen mens ons vinden kan
 mijn kerven genezen zijn
 de stok verbrand en leeg is
 en houd me altijd vast
 ik loop toch wel weg

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 20-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘raad me’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.