Levendigheid sterft een trage dood
Zelfs de leukste dingen
Maken deze zware last
Niet lichter om te dragen
Dagelijkse beslommeringen
Slingeren me langs een spiraal
Recht de diepte in
Het kleinste detail
Laat mijn woede ontsteken
Ik doof de vlam met mijn hand
Een enkel woord wekt verdriet
Maar tranen blijven achterwege
Terwijl niemand ooit iets ziet
Mijn gekleide maskers van alledag
Worden steeds een beetje harder
Maar de verf slijt er langzaam af
De levendigheid sterft een trage dood
Verdwijnt met elke schilfer verf
Belandt in de aarde, ongezien
Twijfels en dwalingen zijn gewoon
Repetitief achter niets
En smoren stil mijn levensbesef
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Levendigheid sterft een trage dood’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.