INLOGGEN
«»

vraagtekens blijven toestromen

 wat ik zo goed verzwegen heb
 en onuitgesproken door mijn hoofd spookt
 zou ik nu toch over willen praten

 want mijn mond lacht hard
 overstemt een continue strijd
 om gerechtigheid van mezelf

 ik sluit mijn oren ervoor
 hoor mijn kregen van vroeger niet
 smoor de stemmen in mijn hoofd

 het verleden achtervolgt me
 ik ren er hard voor weg
 de kilometers tikken aan, vallen weg

 de vraagtekens blijven toestromen
 golven vernietigend over me heen
 ik adem onder water, hap naar lucht

 ik schreeuw over de gedachten heen
 zwijg ze allemaal dood
 hoor toch ieder woord dat ze zeggen

 wat ik niet voelen wil, druk ik weg
 het slaat terug, raakt me hard
 de seconden knock-out tikken voorbij

 ik wil praten over mijn zware ketens
 ik wil schreeuwen wat mij nog dagelijks tergt
 maar het liefst wil ik dat zij eens snappen

 dat ik soms nog de neiging heb
 om gillend op de grond te gaan liggen
 door de herrie in mijn hoofd

 mijn handen tegen mijn oren te drukken
 om mijn schreeuwende gedachten even niet te horen
 en dan de haren uit mijn hoofd te trekken

 ik wil hun zorgen niet, laat me toch
 maar laten zien dat de hulp geholpen heeft
 volgens mij heb ik nog geen hulp genoeg

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zomaar-Iemand
Actief sinds: 20-04-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vraagtekens blijven toestromen’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.