Een woordeloze roep
Hun bezorgde blikken spreken boekdelen
In controverse wend ik me af
Ik wil de tweestrijd niet zien
Verdriet overmant me, glimlach overheerst
Met mij gaat het nu goed, ben beter
Ik sluit mijn oren voor een woordeloze roep
Ik wil jullie hulp, die ik niet verdien
Te onzeker voor wat in mij zit
Ik schaam me voor wie ik ben
Ik slenter rond en houd me groot
Mes laat ik liggen, littekens zijn weg
Vanaf nu siert een armband, geen bloed
Ik zie een driehoek, denk aan de trein
Weiger te springen, knijp mijn ogen dicht
Ben het niet waard om hen pijn te doen
Hoe goed zullen ze me vinden als zij
Later als ik dood ben mijn dagboek lezen?
Of hoe ontzettend dom?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Zomaar-Iemand (Actief sinds: 20-04-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een woordeloze roep’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.