INLOGGEN
«»

een onderdrukte storm

 het is me gelukt
 ik ben vrolijk, ga vrolijk
 ze geloven me nu allemaal, zelfs ik
 maar het is zo moeilijk, ondertussen
 onderhuids woedt een onderdrukte storm

 ik vecht tegen mezelf
 ik wil het niet zien, zie het toch
 ik wil de pijn niet langer voelen
 kan niet ontkennen wat aan me trekt
 want wat er was, is er nog altijd

 want ik mis het echt
 de hopeloze eenzaamheid
 ik mis de pijn, de onmacht
 de tranen en bloed die nooit mengen
 de herinnering staat op mijn huid gekrast

 ik mis het verlangen naar de dood
 mijn nachtelijke dwalingen op het spoor
 het vernielen en beangstigen van mezelf
 de spijt en onmacht die volgen
 en de tegenstrijdigheid van de geruststelling

 ik mis de eindeloze, lege nachten
 de klauwen van nachtmerries om mijn keel
 de macht om ieders nachtmerrie
 te realiseren, en zelfs de onmacht
 want wat ik wil, kan ik nooit

 ik mis het verlangen naar nu
 de hopeloosheid van geïsoleerde vrijheid
 ik mis de galmende schreeuw
 die ik nooit geven zal
 de tranen die niet zullen vloeien

 en niemand die verder ziet
 dan de glimlach of zelfs de littekens
 de grootste littekens zitten er nog
 zullen binnenin altijd geschreven staan
 maar niemand die ze vinden zal

 men snapt niet hoe ik werk
 en ik zal het ze niet vertellen
 want suïcidaliteit is geen fase
 het is een absurde levensstijl
 eentje waar niet van af te wijken valt

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Zomaar-Iemand
Actief sinds: 20-04-2014Informatie bij het gedicht:

Ja, een lach zegt lang niet alles. Ik kan zo vrolijk zijn als ik werkelijk ben, maar dit speelt onderhuids altijd mee. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een onderdrukte storm’ van Zomaar-Iemand zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.