Haar laatste dagen

Marill Meijs

 Iedere keer weer als ik haar zie,
 knik ik door mijn knie,
 dan schrik ik van haar gelaat,
 waar de "dood" op staat,
 zitten is het enige wat ze nog kan,
 en liggen slapen , zo nu en dan.

 De hele dag tuurt ze wat voor zich heen,
 toch klaagt ze geen steen of been,
 dat kleine draadje van het leven,
 kan haar nog wel iets geven,
 want een van de kinderen komt iedere dag,
 dan schenkt ze ons haar lach,
 dan zegt ze dat het nog wel gaat,
 al tekent haar gelaat.

 Lieve schoonmoeder, ik zie je zo lijden,
 je blijft maar strijden,
 al gaat het kaarsje langzaam uit,
 je geeft geen geluid,
 je draagt heel dapper je lot,
 je bidt iedere dag tot God,
 dat Hij je kracht geeft,
 zolang je nog leeft,

 Hiervoor neem ik mijn petje af,
 al gaat ons leven nu in draf,
 we komen je graag verzorgen,
 dus zeg ik, tot morgen.