Oud verdriet

Marill Meijs

 verdrietig kijkt ze me aan
 als ik naast haar kom staan
 haar ogen naar de krant gericht
 lees ik met haar het bericht
 gevonden baby lijkjes in Geleen
 ze vindt het zo gemeen
 graag had ze kinderen gewild
 haar verdriet is nooit gestild

 zuster, zal ik u wat vertellen
 als de tranen beginnen te wellen
 vier keer ben ik zwanger geweest

 verder komen haar woorden niet
 alleen een stortvloed aan verdriet

 machteloos hoor ik het aan
 tranen laten we beiden gaan
 niets zeggen
 dit is niet uit te leggen
 mijn hand rust op haar schouder
 van deze kinderloze ouder