kater

Marill Meijs

 verdrietig zat ze aan de rand
 turend naar het water

 wat ze dacht weet ik niet
 ik zag wel haar verdriet

 wat is er aan de hand
 vroeg ik een poosje later

 haar betraande ogen
 keken me wazig aan
 terwijl ik naast haar ging staan
 fluisterde ze
 hij heeft me bedrogen

 door mijn knieën zakkend
 pakte ik haar hand
 daar aan de waterkant

 nietszeggend staarden we
 samen over het water
 vergaten we even de tijd
 wil je hem kwijt?
 vroeg ik een poosje later

 fel keek ze me plots aan
 dat gaat jouw toch niks aan!

 geschrokken liet ik haar los

 toen pakte ze mijn hand
 daar aan de waterkant
 tuurden we samen over het water

 bewaarden we de kater
 gewoon even voor later