Het leven eist zijn tol

droomster

 Vroege ochtend donkere dag.
 Druilen de regen, geen gehaast
 niets moet alles mag.

 Mijn ogen dwalen door het raam.
 Daar zie mijn buurman mompelen,
 en erg verwart in zijn tuintje staan.

 Bloem blaadjes plukken in de regen.
 Zijn lot door vele zware kruizen,
 niet onberoerd gebleven.

 Sleept zichzelf van dag naar dag
 verzonken in zijn verdriet
 zonder een woord van zelfbeklag.

 Geconfronteerd met zijn verdriet.
 De eenzaamheid het zware gemis,
 verleden dat nu zijn grootste vijand is!