«»
Zelf beschadiging!
Stil alleen en verloren,
verzonken in verdriet.
Verscholen op je kamer
jezelf beschadigen, is er
niemand die jou zo ziet?
Dikwijls verloren,
voor de spiegel staan.
Jezelf verloochenen,
straffen maar niets misdaan.
Geen momenten,
waarop je gelukkig kan zijn.
Omdat er in je jonge leven,
zoveel dingen mis zijn gegaan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
droomsterActief sinds: 22-02-2014Informatie bij het gedicht:
puber pijn Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zelf beschadiging!’ van droomster zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen