Als stille getuige

droomster

 een treurbeuk

 zo staat hij nog daar
 met zijn wijdvertakte armen
 vol knisperend loof

 overschaduwd hij de kleine
 grafzerken
 als een veilige parasol
 boven hun hoofd

 indrukwekkend was
 deze geschiedenis
 van
 zieke en verwaarloosde
 weesjes
 die men hier ooit
 een laatste onderdak gaf

 het dan ook
 louter kinderen
 die een baar omgaven
 op weg naar
 een nieuw naamloos graf