Kinderkanker

Patros Fibros

 Altijd heb ik al geweten,
 Dat jij anders was dan mij.
 Altijd had ik al geloofd,
 In een toekomst met ons allebei.

 Wij pasten bij elkaar,
 We konden samen lachen, samen huilen, samen gelukkig zijn.
 Wij pasten bij elkaar,
 Ik hield van je ook al was je nog zo klein.

 Je had zo'n mooie toekomst voor ogen,
 Je had zulke mooie plannen gemaakt.
 Je had zo'n mooie toekomst voor ogen,
 Jammer dat je het doel niet hebt geraakt.

 Je werd ziek en rilde van de kou,
 Ik zat met jou bij de openhaard om ons op te warmen.
 "Mama, zult U mij alstublieft niet vergeten?"
 "Natuurlijk niet mijn zoon, jij blijft in ons hart."
 Dit was het laatste moment met mijn zoon,
 Vredig stervend in mijn armen.