Een klein stemmetje in mij

Patros Fibros

 Boek ik wel genoeg vooruitgang,
 Ben ik wel goed genoeg.
 Kan ik wel opkomen voor mezelf,
 Maak ik mezelf te bang.

 Ik weet het niet,
 Ik weet het echt niet meer.
 Met mijn eindeloze blijde lach,
 Maar met een hart vol verdriet.

 Ik kan er niet meer tegen,
 Nee, ik kan het echt niet meer.
 Het pesten wordt me echt te veel,
 Ik ga nog dingen overwegen.

 "Doe het toch niet, voel je toch eens blij,
 Je vrienden en familie slepen je er door heen.
 Je mag niet zomaar opgeven",
 Zegt een klein stemmetje in mij.

 Moet ik dan mijn tranen laten stromen,
 Thuis op bed of in de klas.
 Moet ik die vuile pesterijen,
 Dan over me heen laten komen.

 "Het wordt zwaar, maar je wordt hard als een kei,
 Geef de moed niet op.
 Ik weet dat je hen kunt overleven!"
 Zegt een klein stemmetje in mij.