Verdriet op vakantie

Patros Fibros

 Dat wist ik niet meer,
 En dat is echt geen leugen.
 Ik had enkel mijn oma's rode rozen,
 In mijn geheugen.

 Die had ze altijd naast haar bed te staan,
 Zo kreeg ze vrolijkheid in huis.
 Ik zag het gebeuren voordat het gebeurde,
 Maar ik was jong en mocht niet alleen thuis.

 Ik zag hoe ze op de grond neer viel,
 Wat voor ellende zij heeft meegemaakt.
 Pas na 9 lange uren,
 Werd haar deur opengemaakt.

 Ik zag het aankomen,
 Vakantie moest zo leuk zijn.
 Ook al ben ik best wel groot,
 Met haar in gedachten ben en blijf ik klein.