Woede en haat

staysingle

 Toen ik het las,
 Kon ik mijn ogen niet geloven.
 Ik wist niet wat ik had.
 Wat ik had vermogen.

 Ik kreeg tranen in mijn ogen.
 Wist niet wat ik moest zeggen.
 Het gevoel kon ik niet beschrijven.
 Of aan iemand uitleggen.

 Ik panikeerde en had veel stress.
 Moest ik je geloven of niet?
 Kon ik je wel vertrouwen?
 Of zorgde dit alleen maar voor verdriet?

 Ja, het zorgde inderdaad voor verdriet.
 Woede en haat dat je in mijn gedachten las.
 Ik wou je slaan, je haten, tegen je roepen.
 Omdat het gewoon een dom grap was...

' Hij is eigenlijk op u verliefd '