Slaaf van de maatschappij
Alles is weg
Alles wat ik was
Dromen zijn verleden
Wat overblijft is
Een leeg omhulsel
Tranen rollen over mijn wangen
Ze proberen mijn hart te raken
Maar dat is versteent
Was het maar van ijs
IJs kan je smelten
Steen is alleen te breken
Niet meer te helen
Weg is alle hoop
Al mijn kracht is door
De leegte meegezogen
Een marionet ben ik nu
Armen en benen bewegen
De touwtjes door anderen getrokken
Dat is wat overblijft
Van wat ik wilde zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Britta Nijhuis (Actief sinds: 12-03-2014)
Informatie bij het gedicht
geen woorden
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Slaaf van de maatschappij ’ van Britta Nijhuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.