«»
Opgesloten... in mijn eigen lichaam
Een diepe zucht
Stroomt voort uit mijn gedachten
Op een veilig plekje
Verstopt onder mijn vertrouwde deken
Deur op slot
En even helemaal alleen met mezelf
Mezelf die ik haat
Haat die ik met bijna niemand kan delen
Niemand laat ik binnen kijken
Ik vind het oneerlijk wat er allemaal gebeurd
Maar...kan ook niet meer vertrouwen op mezelf!
Wie kan zien wat er gebeurd?
Wie ziet wat ik voel?
En wie ziet de tranen achter mijn ogen?
Wie ziet de breekbare ik...?
Niemand... ziet hoe ik er tegen vecht
En hoeveel energie dit van me vraagt
Niemand ziet wat ik probeer te zeggen
Alleen JIJ!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 08-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Gedichten Blue rose - VickyActief sinds: 08-03-2014Informatie bij het gedicht:
Ben even de weg kwijt... Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Opgesloten... in mijn eigen lichaam’ van Gedichten Blue rose - Vicky zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen