«»
Help je me even?
Als je dood wil gaan,
hoeveel manieren er ook bestaan,
als je wil gaan zonder pijn,
zullen er het niet zoveel meer zijn.
Hoe dood moet je zijn?
Om in je kist te mogen liggen?
Tel dood van binnen ook?
Zo ja, ben ik dan nu een levend spook?
Zoveel vragen,
die allemaal aan mijn ziel knagen,
moet ik ze wegjagen,
of zal ik ze blijven dragen?
Als jij antwoorden weet waarom,
zeg je ze even?
Ook al zijn ze nogal stom,
ze helpen me misschien verder leven.
Maar wil je mij wel helpen,
mijn wonden stelpen,
mij overal doorheen sleuren,
wat er ook zal gebeuren.
Ik vertrouw je mijn leven toe,
beslis maar wat je er mee doe,
ik hou van jouw,
en daarom dat ik je zo hard vertrouw.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
ElkeActief sinds: 06-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Help je me even?’ van Elke zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen