«»
verduistert door het donker,
gedempt door de afstand,
weerklinken onze stemmen,
klinken onze voetstappen,
steeds sneller en luider,
plots zie ik je,
zo kwetsbaar en klein,
ik steek mijn hand uit,
jij steekt een hand uit,
een gemeenschappelijk traan glijdt van onze wangen,
verdriet in je ogen,
diep paarse wallen,
het liefst geef ik je een knuffel,
maar een spiegelbeeld kan je niet knuffelen.
Spiegelbeeld
Vervaagt in de tijdverduistert door het donker,
gedempt door de afstand,
weerklinken onze stemmen,
klinken onze voetstappen,
steeds sneller en luider,
plots zie ik je,
zo kwetsbaar en klein,
ik steek mijn hand uit,
jij steekt een hand uit,
een gemeenschappelijk traan glijdt van onze wangen,
verdriet in je ogen,
diep paarse wallen,
het liefst geef ik je een knuffel,
maar een spiegelbeeld kan je niet knuffelen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
ElkeActief sinds: 06-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Spiegelbeeld’ van Elke zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen