Ik wil naar huis
Alles is breekbaar, alles kan kapot
De olifant in de porselein winkel, ben ik
Toeval of bestaat mijn lot?
Alles was breekbaar, ik ben kapot.
Ik heb het koud, mama, ik heb het koud …
Ik wil hier niet meer zijn
Ik wil vallen, vallen zonder op te hoeven staan
Ik wil opnieuw een kindje zijn
Zou er iets bestaan dat mijn leven weggomt?
Ik ben in therapie … Bij mijzelf
Ik kan toch niet blijven wachten op geluk dat nooit meer komt?
Therapie, praten met mijzelf.
Vertel me wat te doen, ik zal luisteren…
Luisteren doe ik alleen naar wat ik mij zit.
Als een pasgeboren kind, zal ik me vastkluisteren
Aan de gene die mij redt van hier.
Ik wil naar huis.
Ik moet leren leven.
Laat mij op les gaan,
Over hoe ik kan vallen en opstaan.
Ik wil naar huis, ik heb geen huis.
Dus … hoe kan ik er dan naartoe gaan?
Ik wil vallen, mama, vallen zonder op te hoeven staan …
Snap het dan, gil ik mijn leven
Schreeuw ik mijn leven.
Niemand die me troost, niemand die het ziet.
Laat mij vallen, verdrinken in verdriet.
Al zal ik nooit meer snijden …
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
ElkeActief sinds: 06-03-2014Informatie bij het gedicht:
't is nog niet af maar even geen inspiratie meer ;) Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik wil naar huis’ van Elke zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen