Rolstoel

Elke

 vastgebonden in mijn rolstoel
 met handen aan de wielen
 mijn benen die ik niet meer voel

 raar, ik neem mijn benen
 als ik ze wil verzetten
 mijn ogen
 kunnen dan alleen maar wenen

 ik wil stappen,
 lopen en hollen
 maar jij met je normale benen,
 zal mij nooit snappen

 best wel raar,
 ik snap je wel
 maar ik met mijn eigen benen
 loop nog steeds even snel

 ik wil wel ruilen,
 al is het heel even
 dan hoef je niet meer te huilen
 over je leven

 jij met benen
 die niet zomaar onder je knieën hangen
 ik snap hoe je je voel
 ik, met 'normale' benen,
 ik voel me ook zo gevangen