Gezichten op de muren
geluiden in mijn slaap
dwingen me te luisteren
mijn hart bonkt in mijn keel
ik ben niet eens ontwaakt
slaap terwijl ik wakker lijk
en het donker weer gezichten
op de muren schrijft die
staren met hun dode ogen
moest beloven dat ik
het aan niemand ooit vertel
het spelen met hem was een hel
hij had dat nooit gemogen
voel de pijn als zijn
gezicht weer dichter bij me is
zijn hitte brandt en ik verkramp
en denk mezelf maar dood
dan zie ik weer die
gouden gloed het blauw
van vrede voelt zo goed
ik verdwijn maar in de tijd
ik word gek als ik
niet terug kan naar vandaag
chaos haalt me naar omlaag
maak me wakker ik wil leven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gezichten op de muren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.