INLOGGEN
«»

Gezichten op de muren

 geluiden in mijn slaap
 dwingen me te luisteren
 mijn hart bonkt in mijn keel
 ik ben niet eens ontwaakt

 slaap terwijl ik wakker lijk
 en het donker weer gezichten
 op de muren schrijft die
 staren met hun dode ogen

 moest beloven dat ik
 het aan niemand ooit vertel
 het spelen met hem was een hel
 hij had dat nooit gemogen

 voel de pijn als zijn
 gezicht weer dichter bij me is
 zijn hitte brandt en ik verkramp
 en denk mezelf maar dood

 dan zie ik weer die
 gouden gloed het blauw
 van vrede voelt zo goed
 ik verdwijn maar in de tijd

 ik word gek als ik
 niet terug kan naar vandaag
 chaos haalt me naar omlaag
 maak me wakker ik wil leven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gezichten op de muren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.