«»
Een moeder zonder kind
bleek en stil
het zwarte steile haar
iets voor haar ogen
zit daar
een moeder zonder kind
wat in elkaar gedoken
haar trein
dendert maar door
met onverlichte ramen
zonder namen
schokken vier coupés voorbij
terwijl de regen spat
geen uitspraak over schuld
kan haar nog deren want
in haar hoofd rijdt weer de trein
de seinen staan op rood
ze flitsen langs
maar zullen nooit meer keren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een moeder zonder kind’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen