windkering
Er is zo veel verdriet,
dat niemand ziet.
zit niet lekker in mijn vel,
het word me weer teveel.
Ik blijf hier,
voor ieder die me lief is.
Maar liefst wil ik weg,
ver weg van hier.
Dagelijks lachen,
en soms eens een goed gevoel.
Maar ja,
wie wilt mij nou zien.
Ik hoor vaak,
wat ben je mooi.
Maar als ik in de Spiegel kijk.
zie ik iets anders.
Ik wil ze wel geloven,
maar het is zo moeilijk.
Toch liefjes lachen
en zeggen dank je wel.
Ik ben uitgeput,
alles is teveel.
Probeer niet meer te vluchten,
van deze hel.
Ik ben hier neergezet met een reden,
en ik ga niet weg.
ik laat me niet meer kennen,
maar alles is zo lastig.
Voel me vaak onbegrepen,
vaak zonder reden.
Niemand zal het weten,
als ik het ook niet eens weet.
Laat mij maar gaan,
even lekker uitwaaien.
Er komt een dag,
dat de wind in mijn richting zal keren.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Tears-deep-insideActief sinds: 11-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘windkering’ van Tears-deep-inside zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Verdriet
Nieuwste gedichten
- [ Navalny ]
- [ Grote pupillen ]
- [ Verbonden ]
- [ Schandaal ]
- De opmerking dééd wat met haar
- Begrepen verdriet van ekaar
Best beoordeelde gedichten
- Stilte
- Potloodstrepen en Gomsels
- Is dit alleen maar...
- Accepteer haar
- Mijn tranen van verdriet
- De tranen in je ogen