moe gestreden

Tears-deep-inside

Langzaam aan het opgeven,
 Te moe om door te gaan.
 De strijd is gestreden,
 Ik ben van de baan.

 Mijn verleden weggeven,
 Het maakt mij zo moe.
 Mijn weg heeft geleden,
 Vraag me niet Hoe.

 Langzaam valt mijn arm,
 Zachtjes op de grond.
 Dan voel ik de warmte,
 En voel ik me gezond.

 Ik zie een fel licht,
 Dat me een sprankje hoop geeft.
 Ik dacht het eind is in Zicht,
 Na alle ellende die ze heeft.

 Maar dan verdwijnt het licht,
 Haar hoop is weg.
 Weg uit het zicht,
 Van alles wat iedereen zegt.

 Met laatste beetje hoop sta ik op,
 Klaar om door te gaan.
 Maar mijn benen zeggen stop,
 Ik ben er weer doorgegaan.

 Tranen vallen op de grond,
 En maken een bloemen bed.
 Dit is was ik zocht,
 De rust die het zegt.

 Langzaam sluit ik me ogen,
 En ga ver weg van hier.
 Met mijn ziel ver gevlogen,
 Dit is mijn laatste verzier

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 12-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Tears-deep-inside (Actief sinds: 11-02-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘moe gestreden’ van Tears-deep-inside zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.