laat me gaan

Tears-deep-inside

Ik sta weer op het de 2splitsing.
De weg vol met verhalen.
Maar welke weg ik ook kies,
het zit vol met gevaren.

Het maakt mij angstig,
en ik voel me koud.
ME lichaam is van alle warmte ontnomen,
die ik ooit had.

Me haren vallen langzaam,
1 voor 1 uit.
me handen beginnen,
besmet te raken met rode vlekken.

Braken is alles,
wat ik zowat nog kan.
Ben altijd misselijk, ben altijd bang.

Maar ook eten,
gaat langzaam minder en minder.
Ik begin weer terug te gaan,
naar beneden het dal.

Ik wil alles doen,
maar me energie is ontnomen.
ontnomen door het leven,
dat mijn langzaam alles afneemt.

Maar hij heeft nog de macht,
die hij vroeger ook al had.
Ik probeer me te bevrijden,
maar het kan niet.

Toch ruk ik me los,
maar ren niet weg.
Ik vecht terug,
ook al heb ik zoveel bloed verloren.

de wonden zijn niet te helen.
Maar littekens zullen het altijd blijven.
Littekens van het verleden,
laat me nu maar gaan.