vastklampen aan verdriet
verdriet omhelzen
het lijkt al eeuwen geleden
tegelijkertijd voel ik je
handen , kroelen door mijn
haren ( in het nu … )
lang geleden, pas geleden ?
zo zie je maar ..tijd zegt
niet zoveel.
als je verdriet omarmt .
het is het enig constante
waar je bij kunt schuilen
tot er een nieuwe optie
zich aandient.
geluk
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Fairouz (Actief sinds: 08-02-2014)
Informatie bij het gedicht
sommige mensen wentelen zich in verdriet als in een warm bad
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘vastklampen aan verdriet’ van Fairouz zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.