Hij noemde het liefde

Fairouz

Je zit in mijn bloed….dat zei ze toch
Je zit onder mijn huid en ze fluisterde
de woorden zacht in zijn oor
En hij dacht dat ze over liefde sprak.

Hij las haar elke wens van haar prachtige
ogen…hij verafgoodde haar.
Nooit hoorde hij haar zeggen : Ik hou van je
Hoe vaak hij het ook tegen háár zei.

Dat vond ze rare , onzinnige uitspraken…
En hoe hard hij zijn best ook deed en ja,
haar bijna smeekte het te zeggen
Niets bracht haar er niet toe de woorden uit
te spreken .

Zijn gevoel was blijkbaar niet genoeg. En op een
dag was het tijd voor hem om haar te verlaten.
Niet omdat hij dat wilde maar gewoon omdat zij
dat van hem vroeg.

En hij begreep eindelijk : liefde was soms gewoon
niet genoeg.