«»
Niets kan je zo deprimeren
Als mensen zich tegen je keren
Terwijl je de oorzaak niet weet
Men een gesprek doelbewust meed
Toen je oprecht toenadering zocht
En je zo steeds maar langer vocht
Tegen een ongrijpbare weertand
Die knelt als de strakste band
En je maar niet los kunt krijgen
De spanning daardoor blijft stijgen
Maar voor je eigen gemoedsrust
Moet je daarom doelbewust
De situatie onder ogen zien
En hopen op; Wie weet, misschien
Wie weet, misschien
Wie weet, misschienNiets kan je zo deprimeren
Als mensen zich tegen je keren
Terwijl je de oorzaak niet weet
Men een gesprek doelbewust meed
Toen je oprecht toenadering zocht
En je zo steeds maar langer vocht
Tegen een ongrijpbare weertand
Die knelt als de strakste band
En je maar niet los kunt krijgen
De spanning daardoor blijft stijgen
Maar voor je eigen gemoedsrust
Moet je daarom doelbewust
De situatie onder ogen zien
En hopen op; Wie weet, misschien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 29-09-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Gertjan van der KraanActief sinds: 31-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wie weet, misschien’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Troost- en bemoediging
Nieuwste gedichten
- Uw Licht geeft kracht
- KIEZEN (19) !!!
- HET IS TOCH (2) ....
- BATTERIJ (7) !!!
- BATTERIJ (6) !!!
- BATTERIJ (5) !!!