Een volkomen contrast bij narigheid

Dakoyria

Onlangs kreeg ik een naar bericht van haar die
ik al mijn hele leven ken
Wij vormen een volslagen contrast met elkaar;
ik die over het algemeen veel somberder ben

Menig keer hult zij zich -naar mijn mening- in
onnozele prietpraat Talloze keren dat zij lachend
een 'echt' gesprek ontwijkt, bepaald niet ondergaat
Veel angst ligt daaraan ten grondslag, ik snap 't wel

Haar man nu 'gezegend' met Alzeimer... Nog altijd
haar toon luchtig, niet getuigend van enige kommer
of kwel
Hoe anders staan wij beiden in het leven!

Ik was jarenlang depressief, zij had er helemaal niets
mee...
Zich uiterst vlot distantieren van mij deed ze, iets
bemoedigends zeggen? Welnee, hoe kwam ik erbij?

Belangrijk is zij niettemin voor mij geweest in beter
tijden: haar blijheid en optimisme
Haar heb ik nu -bijna zakelijk- laten weten dat ik
meeleef

'Vooralsnog bar weinig aan de hand' zoals zij me nog
schreef...
Serieuze zorgen zijn binnenkort toch echt wel haar
voorland en weinig ruimte nog voor optimisme

zoals ik dat zie en beleef...

Dakoyria, 2020.