Verloren kind

René van den berg

Verloren kind..

Je kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen..
Dat het je overkomt bedenk je niet in je stoutste dromen...
Het gevoel van onmacht en pijn,
en dan zijn er nog van die mensen die zeggen"Het heeft zo moeten zijn"...
Onbewuste uitspraken goed bedoeld maar komen over als gemeen...
Rouwende ouders kunnen met dit soort dingen niets en nergens heen...

Je altijd af blijven vragen"Wat had ik nog kunnen doen"...
Het antwoord is niets,niets anders dan die laatste knuffel die laatste zoen..
Als ouders blijf je achter vol verdriet,boosheid en ergernis..
En alles word met de tijd wel wat minder behalve het gemis..

De leegte die je kind achterlaat..
De krater die die leegte diep in je hart slaat...
Gevoelens van"Had ik,moest ik of kon ik niet,
die spoken door je hoofd en doen je veel verdriet...

De moeilijke dagen die ieder jaar terugkeren,
de sterfdag of verjaardag Je kan je er moeilijk tegen weren....
Je hele omgeving wenst je sterkte of steekt je een hart onder de riem,
maar op die dagen ben je het liefst met je allernaasten alleen en heel intiem...

Als ouders moet je dan zonder je kind verder leven..
Het is oneerlijk want een ouder zou zijn kind niet moeten overleven..
Of je kind 3 of 30 of 50 jaar oud geworden is,
het blijft altijd je kind het blijft altijd een gemis...

Een verloren kind....Het ergste dat er is....