GETIJLOZE MAANDEN
Stil glanst de hemelboven een zee, die wild kookt,
brullend springt en schuimt:
potvissen willen liefde,
strijden genadeloos hard.
Een boomblaadje waait
door takken, over vijvers,
geeft zich aan het lot,
gelijk de parachutist,
die boven vreemde grond zweeft.
Het fabrieksgrasveld
is gemaaid, keurig effen.
Maar _ die enkele
pollen vol spitse puntjes
geven talloze vragen...
Het tere speenkruid
bloeit krachtig en vergaat snel
tussen de wortels
van de oude, zwakke boom,
die -levensmoe- blijft bestaan.
In de stadstuinen
bloeien veel krentenboompjes.
We gaan naar het bos,
zoeken heel lang, overal,
één zo'n witte bloesemkruin.
Door de pijnbomen
waait zachte wind vol reislust,
trekt suizend verder,
komt dan weer, blijft steeds dwalen
in die wiegende kruinen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 03-06-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘GETIJLOZE MAANDEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Tanka
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|