STORMEND EN VLIEDEND GEVOEL 1

Han Messie

De Drentse ruigte
geurt vol bos- en veldklanken:
landelijke rust.
Mochten de wereldbazen
hier hun denkbeelden ramen...

Verkleurde blaadjes,
door de tuin verspreid, spreken
een taal van groot verlangen.
Ze zijn op een hoop geveegd:
"slechts afwachten" klinkt uit hen.

Zich bedrinken
aan het dagelijks gebed:
eed'le dronkenschap,
welke even mag woeden,
dan verzonken voortleven.

Overal turend
fiets ik in het winterbos,
voel me geborgen,
langzaamaan _ steeds meer omhuld
door vertrouwde spooknevels.