«»
hangt loom lichtgrauw om huizen
dichtbij de bosrand:
stille gemoedelijkheid,
die de hele wereld verzacht.
Een nietig etsje
bij het Andersenverhaal
schenkt overpeinzing;
mocht dit steeds mijn geest bijstaan,
van mijn wezen afstralen...
Verzinkend zonlicht
glanst warm om de ruwe schors
van hoge dennen,
verspreidt honkvaste doollust
door het bezadigde bos.
In het boscafé
tuur ik, loom drinkend, naar het raam;
wazig groen trilt zacht,
omhuld door regennevel:
aquariumschemer wiegt.
ONTWAKENDE EN BELEGEN BLOEI
Late Meimiddaghangt loom lichtgrauw om huizen
dichtbij de bosrand:
stille gemoedelijkheid,
die de hele wereld verzacht.
Een nietig etsje
bij het Andersenverhaal
schenkt overpeinzing;
mocht dit steeds mijn geest bijstaan,
van mijn wezen afstralen...
Verzinkend zonlicht
glanst warm om de ruwe schors
van hoge dennen,
verspreidt honkvaste doollust
door het bezadigde bos.
In het boscafé
tuur ik, loom drinkend, naar het raam;
wazig groen trilt zacht,
omhuld door regennevel:
aquariumschemer wiegt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-05-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ONTWAKENDE EN BELEGEN BLOEI’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.