INLOGGEN
«»

ZWERVENDE OGEN

Gordijnen open:
in de zwakke morgenwind
strijken narcissen
wuivend langs elkaar heen.
Russische voorjaarssteppe?

De reebok kuiert
langzaam voort, blijft dan staan _ tuurt,
springt op en verdwijnt;
met sierlijke danspassen
volgt de rikke haar gezel.

De wijde polder
davert van geklap, geroep:
mensen turen steeds.
Tussen de sloten eten
hazen onverschrokken door.


Hollend nader ik
de zwaargekartelde rand
van het eikenbos,
voel me een smulgrage haas bij de
moestuin vol kolen.

Werk van de dichter:
een wild golvend korenveld,
waar geen maaier komt,
somtijds landlopers toeven,
rustig wat aren pellen.

Op de kwekerij
waaien alle bloemen zacht
in roze schemer:
een stil, onzichtbaar feest
van losse elfenvoetjes.

De eenden zwemmen
lustig en tevreden rond
in hun smalle sloot,
kennen het ruime water
achter die hoge dijk niet.

Traag glijdt de stoomtrein
door de nacht, hijgt bezadigd;
een grote vonk zweeft
en daalt, is een felrood oog,
hard priemend maar levensmoe.

De meiskes dragen
bessen, schors en halmen aan,
maken een stapel,
stichten een tweevrouwsbedrijf:
hun winkeltje in het bos.

Kille herfstnevel
hangt boven wijde velden.
Stille leegte... Doods...
Plots klinkt luid kraaiengekrijs
als 't warme lied van leven.

Van de wandeltocht
ben ik moe, wil omkeren
of even zitten.
Maar wind door kale peppels
geeft me drang om verder te gaan.

Gele herfstbomen
worden ijler en dunner.
Dan verlang ik
naar druppels witte wijn,
die zacht op mijn tong vallen.

De oude zeilboot
ligt stil in het museum.
Zijn touwwerk omklemt
een ineengedrongen ruimte,
die berust, en wacht... Waarop?

Dikwijls heeft mijn geest
onbewuste verlangens;
daarbij zie ik steeds
die ruige heuveltop aan zee,
een zeil in vollemaanslicht.

Na vele jaren
zie ik mijn oude woonplaats:
met stormend gevoel
ontmoet mijn warrig denken
de kalme werkelijkheid.

Champagnesmaak
en sigarendamp strelen
het worstvelletje,
dat traag, welriekend vergaat,
samen met oudejaarsavond.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 26-01-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Tanka's van ongedwongen waarnemingen en allerlei opwellende denkbeelden. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ZWERVENDE OGEN’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.